pkbarooah

          জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষণৰ সকলো ভাল বেয়াৰ মাজত একোটা যোগাত্মক দৃষ্টিভঙ্গীযে আছে সেইটো ধূৰুপ। আমাৰ জীৱনৰ অধিকাংশ সময় প্ৰকৃততে সুখৰ মাজেৰে অতিবাহিত হয় যদিও সেই সময়ৰ দীৰ্ঘতা অনুমান কৰাটো বৰ কঠিন। কাৰণ তেনে সময়ত আমাৰ আনন্দ-উৎসাহ আৰু ব্যস্ততা আদিয়ে সেই অনুমান কৰাত বাধা দিয়ে। জীৱনৰ প্ৰতিটো মূহুৰ্তত আমাৰ আকাঙ্খ্যা থাকে যে আমাৰ চৌপাশৰ বা পৰিয়াল পাৰিজনৰ বা আত্মীয় সকলৰ বা বন্ধু-বান্ধবীৰ সামাজিক-আৰ্থিক স্থিতি আমাতকৈ ওপৰত নহওক খাৰণ আমি প্ৰত্যেকেই নিজক সকলোতকৈ বেছিকৈ ভাল পাওঁ আৰু সেয়ে আন সকলো পৰিচিততকৈ আমাৰ আগস্থান প্ৰাপ্তিতৰ প্ৰতি  আমি সদায়েই আকৃষ্ট হওঁ। ই মানুহৰ স্বাভাবিক বিচাৰ। আমি কাৰোবাৰ আৰ্থিক-সামাজিক প্ৰতিষ্ঠা দেখি তেনে এক খিতাপ পাবৰ বাবে সদায় মনত কামনা কৰোঁ বা সপোন দেখোঁ। ই বৰ দৰকাৰী কথা। সপোন যদি নেথাকে, সেই ব্যক্তিৰ উত্তৰণো নেথাকে। সপোন থাকিলে লক্ষ্য থাকিব আৰু তাক কাৰ্যান্বিত কৰাৰ প্ৰয়াস থাকিব। বাক্যটোত ‘অফুৰন্ত’ শব্দটো লগোৱাজনৰ মনতহে শ্ৰেষ্ঠ স্থানৰ আকাংখ্যা থাকিব। ল’ৰাটোক বা ছোৱালীজনীক ডাক্তৰ বা ইঞ্জীনিয়াৰ কৰাৰ আকাংখ্যা অনেকৰ থাকে। ল’ৰা বা ছোৱালীজনীৰ ...

 

         দিল্লীত নামি গন্তব্য স্থানৰ ওচৰতে দোকান এখনত সোমালো। উৰাজাহাজৰ চিকিউৰিটি পৰীক্ষাত মোৰ ৰেজৰ চেটৰ বেগটো ৰাখি থ’লে। সৰু কেচিখন, টুইন ব্লে়ডখন কাৰোবাৰ জীৱনৰ সংশয়ৰ কাৰক হ’ব পাৰে বাবে যাত্ৰাত নিষিদ্ধ সেইবোৰ !! নতুন চেট্ এটা  কিনিব লাগিব!! ৰসিক যেন লগা দোকানী জনৰ পৰা চেট এটা কিনি লৈ ওলাওতেই সুন্দৰ সৰু  আইনাখনত চকু পৰিল। “এইখন কিমান দাম?” সুধিলোঁ। তেওঁ ক’লে-“ মুখখন চাবলৈ বিচাৰিলে এশ টকাত পাব। চৰিত্ৰ চাবলৈ লাগিলে বিনামূল্যে লৈ যাওক। ” বৰ অৰ্থ পূৰ্ণ কথা ক’লে। আমি আনৰ চৰিত্ৰৰ কথাবোৰ কৈ সমালোচনা কৰোঁতেই জীৱনৰ সৰহ সময় যায়। নিজৰ চৰিত্ৰক কেতিয়াও উভতি চোৱা নহয়। কথাটোৱে ভাবুক কৰি তুলিলে। এশ টকাৰ নোট এখন দি ক’লো- মুখখন দাঢ়ি খুৰাবৰ সময়ত চাব লাগিব বাবেই এশ দিছো। পুৱা উঠি এবাৰ চৰিত্ৰটো চোৱাৰ অভ্যাস কৰিম, সমাজ উপকৃত হয় যদি হওক...... ওলাই আহি হোটেলত সোমালো । অসময়ত আহি পাই ক’তো গৈ লাভ নাই বুলি ভাবি মোক দিয়া ৰূমটোলৈ গৈ কাপোৰসাজ সলাই গাটো ধুই ল’লো। ল’ৰা এজনে চাহ একাপ দি গ’ল আৰু কিবা লাগিলে ৯ নম্বৰত ফোন কৰি ক’বলৈ ক’লে। টেবুলত সজাই থোৱা দহ টকীয়া পানীৰ বটল এটা খুলি ঘোটঘ...

আমাৰ পা‍ঁচজনৰ পৰিয়ালটোৰ বাদেও জীৱনত সংলগ্ন হোৱা কিছুমান মনুহৰ নিস্বাৰ্থ  স্নেহ আৰু আত্মীয়তাই আমাক কেতিয়াবা আত্মীয়তা আৰু সম্বন্ধীয় সম্পৰ্কে ভবাই তুলিছিল। তেনে এক সম্পৰ্কৰে আত্মীয় হোৱা ভনী দুজনীয়ে এদিন মোক সুধিছিল - “দাদা আপুনি আমাৰ কি হয় ?” মই সদম্ভে কৈছিলোঁ-“তহঁতৰ বৰ ককায়েৰ হওঁ।” সৰু ভনীৰ দুচকুেৰ আনন্দৰ চকুলো ওলাইছিল সেইদিনা। আমাৰো সিহঁতৰ প্ৰতি আত্মীয়ৰ কৰ্তব্যবোধ বাঢ়ি গৈছিল। এই ধৰণৰ একোটা সম্পৰ্ক পৰম কৃপাময় পৰমেশ্বৰৰ বাদে আন কোনে বৰদান দিব পাৰে? আত্মাৰ আত্মীয় হোৱাত কেৱল স্বাৰ্থহীন স্নেহ, আন্তৰিকতা, ইজনৰ সিজনৰ ওচৰত ভাতৃত্ববোধৰ দাবীৰ বাদে  য’ত কোনো স্বাৰ্থ নেথাকে। ছোৱালীজনীক লৈ আন এখন ৰাজ্যত নাম লগাবলৈ যাম। খবৰটো পাই ভতিজাজনীয়ে কি খাই ভাল পাব, দাদাক নিৰানিষত বা কি খুৱাম, জোঁৱাইয়ে কি ভালপাব তাৰ চিন্তা সিহঁতৰ। কাৰণ বিমান বন্দৰলৈ যোৱাৰ আগতে তাইৰ ঘৰত ভাত কেইটা খাই যাব লাগিব । সেয়া তাইৰ দাবী। জীৱনৰ এনে অনেক মূহুৰ্ত পাৰ হ’ল য’ত সিহঁতে একোটা কথাৰে আমাক এনেকৈ বািন্ধি পেলালে যে কেতিয়াবা খং কৰি কোৱা কথাবোৰেও মন জুৰ পেলাই। মায়ে বাই বা ভনী দি নগ’ল যদিও এটা ভাল মন হয়তো দি গ’ল যি আমাক এ...

নেতৃত্বত থকাৰ আকাংখ্যাক আমি কেতিয়াও বেয়া বুলি ধৰা উচিৎ নহয়, বৰং ই সমাজৰ প্ৰয়োজনত এক প্ৰয়োজন বুলি গ্ৰহণ কৰিব লাগিব। তেনে কাৰ্যত সকলোৰে পাৰদৰ্শীতা নেথাকে। পিছে মানুহজনৰ সেই মহত আকাঙ্খাৰ সৈতে প্ৰস্তুতিৰো প্ৰয়োজন। কেতিয়াবা জন্মগত গুণৰ বাবে কোনোবাই সকলো অংক মুখৰ ভিতৰতে্ সমাধান কৰি আমাক আচৰ্যচকিত কৰে। পিছে সকলোৱে জানো তেনে কৰিব পাৰে ? প্ৰত্যেক ব্যক্তিৰ নিজস্ব প্ৰতিভা থাকে আৰু সেই প্ৰতিভাক বিকাশৰ প্ৰয়াস নকৰি আমি যেতিয়া আনৰ কৃতকৰ্মক অনুকৰণ কৰাই জীৱনৰ সঠিক লক্ষ হ’ব বুলি ভাবিবলৈ আৰম্ভ কৰোঁ, তেতিয়াই আমাৰ কৰ্ম কুশলতা, আমাৰ দূৰদৰ্শিতা, আমাৰ পৰিকল্পনাক বাস্তূায়িত কৰাৰ অহৰহ প্ৰয়াস সম্পৰ্কে দৃষ্টিভঙ্গী কি, সেই সম্পৰ্কে   জনসাধাৰণ অৱগত হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। আমাক কম সময়তে ৰাইজে   নস্যাৎ কৰাৰ ই এটা মূল কাৰক । বিষয়বিন্দুক কেন্দ্ৰ কৰি আমাৰ কৰ্ম পৰিকল্পনা হোৱা বৰ প্ৰয়োজন। লগতে প্ৰয়োজন মতাদৰ্শত অটল স্থিতি, যাক জনসাধাৰণে গ্ৰহণ কৰিছে বাবেই তেওঁ সেই দায়িত্বত কাৰ্যবাহ কৰাৰ সুযোগ পাইছে।  আমাৰ  জীৱনত বহু এনে ব্যক্তিৰে সংলগ্ন হোৱাৰ সৌভাগ্য হৈছে, যি অকস্মাৎ আহি অতি নম্ৰভাবে কাৰোবাক কয় যে তেখেত সমাজ স...

          ক’ৰনা মহামাৰীয়ে সমগ্ৰ বিশ্বকে তচ্ নচ্ কৰাৰ মাজতে পৃথিবীৰ উদ্যোগ জগত বিশেষকৈ কৰ্পৰেট জগতক বিশেষ ভাবে আশীৰ্বাদ দি গ’ল।  সেইটো মোৰ মনৰ এটা ধাৰণাহে আছিল। নিজৰ পৰিচিত পৰিয়াল বোৰৰ অভিভাৱক অনেকজনে বৰ উচ্চাসেৰে কোৱা শুনো যে তেখেতৰ ল’ৰা বা ছোৱালীজনীয়ে ‘ ওৱৰ্ক ফ্ৰম হোম ’কৰি আছে। কথাটো শুনি আমাৰো ভাল লাগে। কাৰণ নিজৰ চকুৰ  সন্মুখতে সন্তান কৰ্ম ব্যস্ত। কোনোবাই অফিচৰ পৰা অহা ফোনতে পুৱা সাৰ পাই মুখ হাত ধোৱাৰ চিন্তা এৰি লেপটপ খুলি বহি গৈছে , কোনোবাই বিদেশৰ কোম্পানীৰ কাম কৰাৰ বাবে নিশাটো কৰ্মব্যস্ত হৈছে ইত্যাদি ইত্যাদি। আগতে সিন্ধয়া ৬ বা ৭ বজাত মাকে সোধে -‘ঘৰ পালাহিনে?’ এতিয়া ১০ বজাত ভাতৰ ঠালখন বিচনাতে আনি দিলে হেডফোন কানত লগাই লেপ-টপ খুলি কথা পাতি পাতি আহাৰ গ্ৰহণ কৰি থাকে। তথাপিও ঘৰৰ খাদ্য পাইছে , ঘৰতে দেখি আছে যেতিয়া ভাল লাগিবই। ব্যস্ততাই ব্যতিব্যস্ত কৰা এই সকলক ঘৰৰ মানুহে কথাবোৰ জুখি-মাখি কোৱাৰ অভ্যাস কৰিব লগা হৈছে। কাৰণ আগতে নেদেখা খিং-খিঙীয়া স্বভাবৰ বাবে তেনে সাৱধানতাৰ অভ্যাস হৈছে ।            পঢ়িবলৈ পালো-  "...

মনলৈ অহা কথাবোৰ ব্যৱস্থিত ৰাখিলেই নহ’ব, সিহঁতক প্ৰতিপাল কৰি জীয়াই তুলিব লাগিব। কেৱল এটা কথা নিশ্চিত কৰা দৰকাৰ যে সেই চিন্তাই সমাজৰ উত্তৰণত যোগাত্মক কি ফল দিয়ে। ভাল আৰু বেয়াক সঠিক ভাবে বিশ্লেষণ কৰা বৰ টান কাম। মোৰ দৃষ্টিত ভাসটো কাৰোবাৰ দৃষ্টিত অত্যন্ত বেয়া হ’ব পাৰে। সেয়ে সামূহিক স্বাৰ্থত ভাল বেয়াৰ বিচাৰ হোৱা দৰকাৰ। সংসাৰত সকলো মানুহৰ সকলো গুণ ভাল নেথাকে। অৰ্থাৎ মই হয়তো ভাল নেপাওঁ। কিন্তু তাৰে একোজন সৰহ সংখ্যকৰ দৃষ্টিৰে বেয়া থকা স্বত্বেও কোনোবাই তাৰে ১ শতাংশক নিজৰ কামত ব্যৱহাক কৰি উপকৃত হয়। সেয়েহে তেওঁৰ বাবে সেইজন মানুহ ভাল বিবেচিত হয়। মানুহজন তেতিয়ালৈকে ভাল বিবেচিত হৈ থাকিব যেতিয়া লৈকে তেওঁৰ পৰা আনজন উপকৃত হৈ থাকে। দেশৰ পৰিবৰ্তিত পৰিস্থতিত আমি ভালপোৱা বা বেয়াপোৱা অনেক এনে ব্যক্তি বিভিন্ন কামত সংযুক্ত হৈ আছে বা আগলৈও থাকিব যাক আমি আজিৰ সময়ৰ অপৰিহাৰ্য ব্যক্তি বুলি ধৰি ল’ব লগা হ’ব। কাৰণ আমাৰ হাতত তাৰ বিকল্প উত্তৰ নাই। পিছে সম্গ্ৰ সমাজৰ কল্যাণৰ দৃষ্টিৰে কেতিয়াবা আমি কথাবোৰ চিন্তা কৰি নিয়মৰ আওঁতাত কেতিয়াবা তেওঁক অগ্ৰাজ্য কৰাৰ বাবে আমাৰ কাৰ্যপদ্ধতি আৰম্ভ কৰিব লাগিব। এয়া আমাৰ ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ ...

 https://niyomiyabarta.com/epaper/12042024/details.php?date=12042024&page=6&article=2.gif&cid=2&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR3TaGnShxUu6l1KATaBlMRta809FdoliPq142TkQYdupuuWs4NavcULr6w_aem_ZmFrZWR1bW15MTZieXRlcw

  ব’হাগৰ আনন্দত আমি আত্মহাৰা। গছ-লতাবোৰৰো উন্মাদনাৰ শেষ নাই। সিহঁতেও যেন ঢোলৰ চেৱে চেৱে নাচি উঠিছে...। মাহ দিন আগত মৰহা পাতবোৰো বতাহজাকে সৰাই থৈ সিহঁতক উলংগ কৰি গৈছিল। সময়ৰ বিধানক দৃঢ়তাৰে প্ৰত্যাহ্বান জনোৱাৰ পৰম্পৰাৰে সিহঁত আজি জাতিস্কাৰ হৈ উথলি উঠিছে। কোনেও কাকো দোষাৰোপ কৰি বহি ৰোৱা নাই...। সিহঁতে জানে, ফাগুণৰ বতাহে তচ-নচ কৰাৰ পিচত চ’তে শুকুৱাই নিয়া সিহ’তৰ কংকালবোৰত উলাহৰ আবৰণ এদিন পৰিবহি .. ব’হাগ আহিবই..., ব’হাগ আহিবই...। পিয়াহৰ পানীখিনি আটকৰ দিনলৈ সাঁচি ৰখাৰ বাবেই সিহঁতে হয়তো ব’হাগ দেখিলে....। অনুকুল সময়তে প্ৰতিকুল সময়ৰ চিন্তা কৰে সিহঁতবোৰে....। সেয়েহে ঢোল-পেপাৰ-মাদলৰ সুৰত সিহঁতে নচাৰ সুযোগ পাই..... জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষণৰ মন্থন বৰ প্ৰয়োজন। প্ৰায় সকলোবোৰেই মইবোৰৰ পৰা ওলাই আমি হৈ আত্মপ্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰাৰ মূল কাৰণ মন্থনৰ অভাৱ। সুখৰ ভৰালত সোমাই থকা সময়খিনিও যে দুখৰ দিনৰ বাবে কৰিব লগা মন্থনৰ সময়, সেয়া বুজিব লাগিব। সুখৰ দিনেই যে মন্থনৰ অতি প্ৰয়োজনীয় সময় সেয়া পাহৰি ব্যস্ত হোৱাৰ পিচত বিতত হৈ আমি হততে পোৱা কাৰণবোৰ ফঁহিয়াও সঁচা। পিচে সি আমাক সুৰক্ষা নিদিয়ে ।সেয়ে, মইৰ পৰা ওলাই আমি হ’ব লাগিব...

    ছোৱালীৰ ঘৰলৈ গৈ দেখিলো গেলামালৰ সামগ্ৰী ফ্লিপকাৰ্টত আনিছে। মোৰ মুখখন অলপমান গহীন দেখি তাই সুধিলে-"দিতা, গা ভাল নহয় নেকি তোমাৰ?" মই কি ক‌'ম ভাবি নেপাই ক'লো-"তহঁতৰ মানসিক অসুস্থতা দেখিহে বিপদত পৰা যেন লাগিছে অ!!" তাই কাৰণ সোধাত ক'লো- আমেৰিকাৰ মাটি কালি ৯,৮৩৪ মিলিয়ন কিঃমিঃ আৰু জনসংখ্যা ৩৩.৩৩ কোটি। ভাৰতৰ মাটি কালি ৩,২৮৭ মিলিয়ন কিঃমিঃ আৰু জনসংখ্যা ১৪০ কোটি। ইয়োৰোপৰ মাটি কালি ৪,২৩৩ মিলিয়ন কিঃমিঃ আৰু জনসংখ্যা ৭৪.১৭ কোটি। সেইবোৰ দেশৰ বাণিজ্য ব্যৱস্থাৰ সৈতে আমাৰ দেশৰ বাণিজ্য ব্যৱস্থা কেতিয়াও নিমিলে। তহঁতে জাননে যে ভাৰতীয় মুঠ ১৪০ কোটি জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ১০ শতাংশ লোক প‌ঞ্জীভূক্ত ট্ৰেডিঙত যুক্ত আছে যি চৰকাৰক ৰাজহ দি থাকে। সেই সকলৰ সৈতে আন ১২ শতাংশ লোকে কৰ্ম কৰি খাই আছিল । এতিয়া তাৰে প্ৰায় ৪/৫ শতাংশৰ অব্যাহতি হ'বলৈ বাধ্য হৈছে। এতিয়া তহঁতৰ এই মানসিকতাৰ পৰিৱৰ্তনৰ ফলত তহঁতৰ ল'ৰা-ছোৱালীবোৰ পঢ়িশুনি ডেলিভাৰী বয় হ'ব নেলাগিবনে বাৰু ? তহঁতে কৰি থকা সেৱাৰ ব্যৱসায় বোৰো ইতিমধ্যে অনলাইনত আৰম্ভ হৈছে। ভাৰতৰ দৰে জনবহুল দেশত এই বাণিজ্যক Patronize কৰা উচিত নে বাৰু?? ...

https://niyomiyabarta.com/epaper/22052024/details.php?date=22052024&page=7&article=4.gif&cid=4&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR0vW6KWaRPktdLF2dKKRHS2cOiYmyXD2FL3y8ZesE_NjA40VwI3Xczll64_aem_ZmFrZWR1bW15MTZieXRlcw

  https://niyomiyabarta.com/epaper/31052024/details.php… নিৰীক্ষণসমূহ চাওক এটা প'ষ্ট প্ৰচাৰ কৰক সকলো প্ৰতিক্ৰিয়া: ৫৭ ৫৭

কৰ্মসংস্কৃতিৰ সৃষ্টি অবিহনে আমি ভবা মতেই সকলো কাম হৈ থকাৰ কথাবোৰ আমাৰ যে একোটা ভুল ধাৰণা সেইটো ক্ৰমৰ্শঃ মানুহে বুজা আৰম্ভ হৈছে। লাগে সেয়া সামান্য সংখ্যকেই হওক ! ক্ৰমান্বয়ে জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ ফলত দেশত নিবনুৱাৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হৈছে সঁচা আৰু ই ভাৰতবৰ্ষৰ ক্ষেত্ৰতেই যে হৈছে তেনে কথা নহয়। সমগ্ৰ পৃথিবীৰ এক ভয়ানক সমস্যা। তাৰ কাৰণ সমূহ ফঁহিয়াবৰ হ’ল। বিজ্ঞানৰ বিকাশৰ ফলত শ্ৰমিক নিৰ্ভৰ কামৰ সংখ্যা সীমিত হৈ আহিছে যাৰ ফলত খৰ গতিত উন্নয়ন সম্ভৱ হৈছে। যন্ত্ৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰতা বৃদ্ধিৰ ফলত জনবহুল দেশ এখনত মানুহৰ কৰ্মস্থানৰ পৰিসৰ হ্ৰাস এক স্বাভাৱিক ঘটনা। আমি প্ৰত্যেকেই নিজক নতুন নতুন কামৰ বাবে যোগ্য ৰূপে প্ৰস্তুত নকৰিলে অতি সম্প্ৰতি দেশৰ আধা সংখ্যক মানুহৰ কাম নেথাকিব আৰু চৰকাৰে হিতাধীকাৰীৰ তালিকাত তেওঁলোকক তালিকা ভূক্ত কৰিব লাগিব। এয়া ধনতান্ত্ৰীক ব্যৱস্থাৰ দিশে আমাৰ প্ৰথম খোজ। বিশ্বৰ তৃতীয় বৃহৎ অৰ্থনীিতৰ দেশ জাপান। য’ত সাধাৰণ জনতাৰ সৰহ সংখ্যকে বিশ্বাস নকৰে যে তেওঁৰ পূৰ্বপুৰুষৰ সম্পদ বা স্থায়ী আৰ্থিক স্থিতি নোহোৱাৰ বাবে তেওঁলোকে নিজক আৰ্থিকভাবে সৱল ৰূপত প্ৰতিস্থা কৰিবলৈ অপাৰগ হ’ব। সেয়া প্ৰতিজন মানুহৰ আত্মবিশ্বাস...

মোৰ গ্ৰন্থ "নিৰ্মোহ নিৰপেক্ষ" -ৰ উন্মোচক সকলৰ ভিতৰত থকা সমাজৰ অতি বিশিষ্ট তথা প্ৰকৃত দোলাভাৰী সকলক সম্বৰ্ধনা জনোৱাৰ এক সৌভাগ্য হৈছিল ১১/০৯/২০২১ তাৰিখে যোৰহাট প্ৰেছ ক্লাৱত। গ্ৰন্থখন উন্মোচন কৰাৰ বাবে তেখেত সকলক কৰযোৰে আবেদন কৰাৰ কিছু মুহুৰ্তৰ ছবিবোৰ কম্পিউটাৰত থৈ দিয়া পাই ইয়াত সযতনে থৈ দিলোঁ। অন্ন বস্ত্ৰৰ যোগাৰ দিওতাৰ প্ৰতিনিধি ৰূপে এজন খেতিয়ক, আমাৰ বাবে খাদ্য সামগ্ৰী কঢ়িয়াই অনা সকলৰ প্ৰতিনিধি ৰূপে এজন ঠেলা চালক, আমাক জ্ঞানৰ পোহৰ দিওঁতা শিক্ষক সমাজৰ পৰা এজন সন্মানীয় শিক্ষাগুৰুক, সমাজ খন পৰিস্কাৰ কৰি ৰখাৰ দায়বদ্ধতা থকা সকলৰ প্ৰতিনিধি এজন চাফাই কৰ্মী, নিত্য নৈমিত্তিক খবৰবোৰ আমাৰ বাবে সংগ্ৰহ কৰা সকলৰ প্ৰতিনিধি এজন বিশিষ্ট সাংবাদিক তথা সেই খবৰবোৰ ছপা হৈ ওলোৱাৰ পিছত ৰ'দ-বৰষুণ/ উৎসৱ-পাৰ্বনকো নেওচি আমাৰ দুৱাৰ দলিত যোগান দিয়া সকলৰ প্ৰতিনিধি ৰূপে দুজন বাতৰি কাকতৰ হকাৰে এই কামত সহযোগিতা নকৰা হ'লে কামটো হয়তোবা আধৰুৱাই হ'ল হেতেন। এয়া আছিল ১১/০৯/২০২১ ৰ অনুষ্ঠানটোৰ ছবি। মূল ‌অনুষ্ঠানৰ পূৰ্বে আশীৰ্বাদ গ্ৰহণ কৰি মাতৃ প্ৰয়াত শশীপ্ৰভা বৰুৱা, পজনীয়া মাহী তথা সু লেখিকা শ্ৰীযুতা চন...