pkbarooah

 আগৰ জুহালত খৰিৰ জুই আৰু ৰান্ধনী ঘৰত এখন বাঁহৰ চাং বহুতেই চাগৈ দেখিবলৈ পাইছিল। পিছলৈ বোধহয় ১৯৭৪ মানত আমাৰ ঘৰলৈ LPG (Liquified Petroleum Gas) আহিছিল। তথাপিও আমাৰ জুহাল কিন্তু বহুদিনলৈ আছিল। ককা দেউতাৰ আগ্ৰহত নিজাকৈ পকা ঘৰ এটা দেউতাই বনাইছিল যদিও ওফলত খেৰ দি কৰিছিল বাবে অধিক গৰমতো আমাৰ ঘৰটো বৰ আৰামদায়ক আছিল। পাগঘৰ বহু বছৰলৈ কেঁচা আছিল যিটোৰ সৈতে এটা ঢেকীঘৰো সংলগ্ন আছিল। গেছৰ ব্যৱহাৰ অতি কম হৈছিল। কাৰণ খৰিৰ অভাৱ নাছিল আৰু খৰিৰ জুইত কাষ্ট আইৰণৰ কেৰাহীত ৰন্ধা আঞ্জা, মাছ মাংসৰ সোৱাদ সুকীয়া আছিল যি অনন্য। প্ৰেছাৰ কুকাৰ ঘৰলৈ আহিছিল গেছ অহাৰ আগত। তাৰ ৰং বৰণ সুন্দৰ কৈ ৰাখিবৰ বাবে মায়ে তলত মিঠাতেল অকণমান সানি কেৰাচিনৰ জনতা ষ্টভত দিছিল। তেতিয়া ভাতটো কুকাৰৰ বৰ প্ৰিয় হৈছিল। নতুনৰ প্ৰতি আগ্ৰহৰ বাবেই চাগৈ!! সৰুতে মনত থকা কথা এটা নক'লে বেয়া লাগিব বুলিয়েই কৈ দিওঁ আৰু...!! কাঠ খৰিৰ এঙাৰ বোৰ পটাত পিহি তাত জোখ মতে নিমখ অকণমান দি দেউতাই টেমা এটাত ভৰাই থয়। সকলোৱে তাৰেই পুৱা দাঁত মাজে। মই সৰু বাবে কোঁচত বহুৱাই নিজৰ আঙুলিৰে মোক দেউতাই দাঁত ঘঁহি দিছিল। পিছলৈ দন্ত মঞ্জন আহিল আৰু নিজেই ধুব পৰা হ'...

 ৰাজনীতি আৰু ৰাজনৈতিক কৰ্মকাণ্ডৰ সৈতে ১৯৭৯ চনৰ পৰা ওচৰ সমন্ধ হৈছিল। সেই সময়তেই জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ একতা সভাৰ উপ সভাপতি, পিছত জে বি কলেজ কমাৰ্চ ষ্টুডেণ্ট ফৰামৰ সাধাৰণ সম্পাদক, ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বাণিজ্য ছাত্ৰ সন্থাৰ সাধাৰণ সম্পাদক, তৈল ক্ষেত্ৰ সংগ্ৰাম পৰিচালনা সমিতিৰ যুটীয়া আহ্বায়ক আছিলোঁ। প্ৰয়াত পৰম পূজ্য অধ্যক্ষ কৃষ্ণ কাকতি ছাৰে কলেজৰ বিভিন্ন কামত গুৱাহাটীলৈ পঠাবলৈ ধৰাত দিশপুৰতো মন্ত্ৰী সকলৰ সৈতে সম্পৰ্ক হৈছিল। কোনো দলৰেই নোহোৱাকৈ থকাৰ সুবাদতে তেতিয়াৰ পৰা সকলো চৰকাৰৰ দিনতেই সম্পৰ্ক আছিল যদিও ব্যক্তিগত কোনো কামেই কাৰোপৰা আদায় কৰা নহ'ল। ১৯৮৬ চনত কোনো আবেদন নকৰাকৈ চিড কৰ্পোৰেশ্যনত চাকৰি এটা পাই ম‌ই মোৰ পৰম শ্ৰদ্ধাৰ নিয়োগ সহ সঞ্চালক প্ৰয়াত ছাইদুল ইছলাম ছাৰক সুধিছিলো যে এইটো কেনেকৈ সম্ভৱ হ'ল। তেখেতে মন্ত্ৰীৰ ইচ্ছা বুলি কোৱাত মন্ত্ৰী জনৰ ঘৰলৈ গ'লো। তেওঁ মোক যোগদান কৰিলোঁ নে নাই সোধাত ধন্যবাদ দিবলৈকে অহা বুলি কোৱাত গৰজি উঠিছিল। "সেইবোৰ বাদ দিয়া, জয়েন কৰাগৈ" বুলি ক‌ও‍ঁতে মই কৈছিলো যে মই ইণ্টাৰভিউ নিদিয়াকৈ পোৱা কামটোৰ বাবে ধন্যবাদ দিলোঁ আৰু...

 ১৯৪৭ ৰ পিছত একেটা নিস্তেজ ধাৰাত প্ৰবাহিত হৈ থকা চৰকাৰী কাৰ্যকলাপৰ বাবে সংখ্যা নিৰ্ভৰ গণতান্ত্ৰিক ব্যৱস্থাই সৰু ৰাজ্য বোৰক উন্নয়নৰ আ‌ওতাত ল'ব পৰা নাছিল। গুৰুত্বপূৰ্ণ দায়‌ দায়িত্ব সংখ্যা গৰিষ্ঠ সকলৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিছিল। আমাৰ সৌভাগ্য যে ২০১৪ চনৰ পিছত চৰকাৰে উত্তৰ পূবক অষ্টলক্ষ্মী গণ্য কৰিলে আৰু উন্নয়নৰ ধাৰা কি সেয়া এই অনগ্ৰসৰ অঞ্চলৰ ৰাইজৰ বোধগম্য হৈ উঠিল। কেউদিশে কেৱল উন্নয়ন আৰু উন্নয়নৰ কাম। লাহে লাহে এতিয়া জিলাই জিলাই মেডিকেল, ইঞ্জিনিয়াৰিং, বিশ্ববিদ্যালয়ৰ স্থাপনা হ'ব ধৰিছে। ফ্লাই অভাৰ, অভাৰ ব্ৰীজ চাবলৈ চান্দমাৰী যাৰ নেলাগে এতিয়া। কেউফালে মূৰ ডাঙি উঠিছে উন্নয়নৰ ধাৰাই। কম সময়ত আমি আমাৰ আৰু চুবুৰীয়া ৰাজ্যৰ কেউদিশে এপাক মাৰি আহিব পৰা হৈছোঁ এতিয়া। এয়াই উন্নয়নৰ প্ৰচণ্ড গতি...!! সকলো পৰিবৰ্তন হৈছে, সহজ হৈছে, কামবোৰ সহজ হৈছে, অনলাইন হৈছে, ডিজিটেল হৈছে......, আৰু অনেক পৰিবৰ্তন হৈছে!! এইবোৰৰ মাজত আপোনাৰ চৌপাশৰ আন এটা পৰিবেশ আমাৰ বহুতৰে দৃষ্টি গোচৰ হৈছেনে বাৰু। যাৰ অকণমান অনুভৱ আছে সেই সকলে ভাবিবচোন কথাবোৰ!! মতামত ঐচ্ছিক। কাৰণ #মতামত_দিয়াত অসুবিধা অনেক থাকিব পাৰে। সমগ্ৰ বজ...