Posts

Showing posts from 2019

ৰাজনীতি আৰু আমি ঘটিৰাম

Image
বৰ্তমান সময়ত দেশৰ ৰাজনৈতিক ঘটনা প্ৰবাহ দেখি অনেক ভাই বন্ধু বিতত হৈছে। চকু কপালত উঠি আকৌ ভৰিৰ তলুৱা পাইছে। পিছে এয়া স্বাভাৱিক । আমিবোৰ চলি ফুৰি থাকিবৰ সমলবোৰ য'ৰ পৰা প্ৰবাহিত হয় সেইফালেই থাকিব লাগিব। যিবোৰে তাকে কৰিব নোৱাৰে সেইবোৰেই হোজা ভোটাৰ। ভোট এক ব্যৱস্থা মাত্ৰ, যাৰ দ্বাৰা ক্ষমতাত থাকি প্লাম্বাৰৰ দৰে কাম কৰিব পাৰি। এই ভাল প্লাম্বাৰ জনৰ দ্বাৰাই সম বিতৰন মানে কেউফালে প্ৰবাহ ঠিক ৰখিব পাৰি। তাত কোনো অস্পৃশ্য-স্পৃশ্য নাই। ভাৰতৰ বৰ্তমান চৰকাৰৰ ব্যৱস্থাই ধাৰাবাহিক যোগান ব্যৱস্থাত যতি পেলাইছে। সেয়া আমাৰ কাৰো বাবেই গ্ৰহণ যোগ্য নহয়। সেয়ে প্লাম্বাৰ বদলি কৰাৰ দৰকাৰ হৈছে। চৰকাৰে জনা দৰকাৰ যে সময়, বয়স সকলো আওকাণ কৰি বিভিন্ন সংগঠনৰ নেতৃত্বত থকা সকলেই হ'ল হিতাধীকিৰী । তেওঁলোকলৈ সঠিক দিশত ইন্ধনৰ যোগান চলাই ৰাখিব পৰাটোৱেই চিফ প্লাম্বাৰৰ কাম। প্ৰয়োজন বুজি বজাৰৰ অস্থায়ী প্ৰকল্প সমূহৰ পৰাও যোগান পোৱাৰ ব্যৱস্থা লাগিব। তাত হকা বাধা কৰাটো অ সাংবিধানিক কাৰ্য। পিছে এইবোৰ বিষয়ত ঘটিৰামৰ মূৰ ঘমোৱাৰ কাম নাই। আমাক কেতিয়া কি কৰিব লাগে ক'বলৈকে হিতাধীকিৰ সকলৰ পৃথিৱীত আবিৰ্ভাৱ। সেয়ে আমি অপেক্ষা কৰ...

গোলাম মই

Image
সজাত বন্দী গোলাম মই। জন্মৰ পিছত কৰ্মথ হ‌ওঁতেই  চাগৈ দায়বদ্ধতাৰ মায়াবী সজাত বন্দী হ'লো 😢😰 । মোৰ কোনো সুখ-দুখ, আকাঙ্খ্যাৰে সম্পৰ্ক নাই। কেৱল কৰ্তব্য‌ই মোৰ লক্ষ্য । মইটোক বন্দীত্বৰ শিকলিৰ আ‌ওঁতাত ৰাখি অনুভূতি আৰু দায়িত্ববোধৰ পিঞ্জৰাটোৱে মোৰ বাবে বাধ্যতামূলক জীৱন যাত্ৰাক নিৰ্ণয় কৰি দিলে । সেয়েহে মোৰ কোনো নিজা জীৱন, কোনো ইচ্ছা-অভিলাষ নাই যে মই মুকলি মনেৰে আনৰ দৰে ৰং ৰহইচ্ কৰি জীৱনৰ কেইটামান সোণালী ক্ষণ পাৰ কৰিম। সেয়েহে মই মোৰ মতে নহয়, ব্যৱস্থাৰ মতেই চলিবলৈ বাধ্য। কাৰণ!! কাৰণ মই বন্দী জীৱন কটাইছো আৰু এনেকৈয়ে নিপাত যাবলৈ বাধ্য। নীতিগত ভাৱে মাতৃভূমিৰ বন্ধা গোলাম হয়েই হয়। আৰু নো কিহৰ গোলামী ?? সংসাৰৰ /কৰ্তব্যৰ মায়াজালতো   বন্দী মই । মই জানো, মই দায়িত্ব বুজি কৰিথকা কামবোৰৰ দায়িত্ব প্ৰকৃততে মোৰ নহয়, মোক গোলাম ভাবি কামত লগোৱা মালিক সকলৰহে। তথাপিও উপায় নাই মোৰ।  সেয়ে, সকলোৰে আমনি, ভাগৰ বোৰ দেখি মোৰো ভাগৰ লগাৰ কথা ভাবিবলৈ মন নেযায়। কাৰণ মই ভাবি লাভ নাই । মোক বন্দী কৰা সকলে নেজানে যে মোৰো এটা জীয়া মন আছিল, ফুৰিবলৈ, ফুৰ্তি কৰিবলৈ, লগৰীয়াৰে অলপ সময় কটাবলৈ, জীৱনৰ ৰং বোৰৰ ভাগ ল'ব...
Image
শেষত আজি তাইৰবাবে ভগৱানে ঠিক কৰি দিয়া মূল ঘৰলৈ বুলি বিদায়..... । স্বামী গৃহলৈ যাত্ৰা । হৃদয়ৰ আৰু এটুকুৰা যেন খহি গ'ল মোৰ। গধূলিৰ পৰাই বুকুখনত পাতল পাতল ভাব। উজাগৰী ব্যস্ততাপূৰ্ণ দুনিশাৰ পিছত দিনটোত অকণমান জিৰাওতেই তাই কানতে চিঞৰি যেন ক'লে -"দিতা, দৰবটো খালা নে ?" সাৰ পাই হাঁহি উঠিল । আজিৰ পৰা কোনেনো ঢমক দিব !! স্মৃতিবোৰ শুকুৱাই যোৱা আইতাকেও বিদায় বেলাত ৰাষ্টালৈ ওলাই আহি থোকা-থোকি মাতেৰে ক'লে "পাহীক  মাত দিবলৈ আহিছো । তাই আকৌ বেয়া পাব নহয় নেমাতিলে ...."। সুদূৰ বেলজিয়ামলৈ ওহ বুলিয়েই যাব আহিব‌ও নোৱাৰি।  যেতিয়া ৰেল ষ্টেশ্যনলৈ যাত্ৰা আৰম্ভ হ'ল....নিজৰ মনৰ ভিতৰৰ ধুমুহা জাক প্ৰৱল হ'ল । "পাৰ হৈ গল ধুমুহা এজাক ভাঙি থৈ মোৰ.... "।  কথাই পতা নহ'ল মৰিয়নিলৈকে গোটেই পথটো। ডিঙিটো চেপাখাই, শুকাই থকা যেন লাগি থাকিল দেখোন😢😢। আত্মভিমানৰ বাবেই হাজাৰ ধুমুহাতো নিজৰ মনৰ শোকবোৰ আনৰ আগত প্ৰকাশ কৰা নহয় চাগৈ। পিছে আজি বৰ কষ্টেৰেও ৰাখিব পৰা নগ'ল। Preetisha -ৰ জীৱন যাত্ৰাৰ মূল অধ্যায়ৰ আৰম্ভ  এয়া । শুভ যাত্ৰা মাজনী। বান্ধি নিয়া আশীৰ্বাদবোৰ সযতনে...